Jak zacząć?

Aby określić źródło trudności z jakimi mierzy się pacjent- nasz kontakt przebiega w następujący sposób:

Konsultacje:
Podczas pierwszych spotkań w gabinecie pacjent obszernie opowiada o powodach zgłoszenia na psychoterapię, głównych obszarach trudności, historii leczenia.  Pytania, które zadaję służą określeniu złożoności problemów, ich dynamice i diagnozie funkcjonowania osobowości.

Diagnoza:
Po określeniu problematyki osobowościowej rozmawiamy z pacjentem na temat ewentualnych wątpliwości, pytań czy refleksji związanych z samą diagnozą jak i psychoterapią. Motywacja pacjenta do podjęcia terapii to pierwszy krok w stronę leczenia. Ramę procesu psychoterapii stanowi kontrakt, w którym ustalane są takie kwestie jak: godziny spotkań, częstotliwość sesji, czas ich trwania, sposób odwoływania sesji, zasady płatności, zasady panujące w gabinecie w trakcie sesji, cele psychoterapii. Istotne jest to, że cele psychoterapii w trakcie trwania procesu mogą ulegać przedefiniowaniu lub zmianom.

Terapia właściwa:
Po zakończeniu spotkań konsultacyjnych rozpoczyna się psychoterapia. To pacjent rozpoczyna każdą sesję, dzieli się swoimi spostrzeżeniami, myślami, przeżyciami, nadaje kierunek temu, co dla niego ważne. Nie ma narzuconego tematu, liczy się wolny strumień myśli pacjenta i zgoda na to, aby jak najbardziej swobodne opowiadać o tym co obecne w pacjencie. Do głównych zadań pacjenta należy również regularne uczestnictwo w sesjach. Moją rolą jest zachowanie neutralności, zadawanie naprowadzających pytań, komentowanie i dzięki aktywności pacjenta –dążenie do głębszego rozumienia jego nieświadomych motywów i zachowań. Moją rolą nie jest ocena zachowań pacjenta, lecz próba nadania tym zrachowaniom zrozumienia. Jedyną osobą odpowiedzialną i decydującą za życie pacjenta jest pacjent. Nie udzielam rad, nie daję wskazówek, nie znam tajnych sposobów na to, aby życie drugiego człowieka stało się krainą szczęśliwości. Mogę pomóc mu lepiej zrozumieć siebie.